استاد محمود دهنوی+قلمزنی در دوره مغول و تیموری
با تصرف ایران توسط مغولان شهرهای حلب، دیار بکر، موصل، شیراز و تبریز از مراکز مهم و بزرگ هنر قلمزنی شدند. دراین زمان آثار قلمزنی تحت تأثیر هنرهای بومی قرار گرفت، به گونه ای که در سوریه و مصر نشانه های این تحوّل بیشتر به چشم می خورد. ترصیع ظروف در این زمان به تقلید از دورة سلجوقی تداوم یافت. استفاده از هنر خوشنویسی در قلمزنی به وفور گسترش یافت و ظروف زیادی از این گونه ساخته و تزیین شد.
با حمله تیمور به ایران در سال 771 ق، هرات دوباره رونق هنری خود را بازیافت و بزرگ ترین مرکز هنری آن روز شد. هنر قلمزنی در این شهر بسیار درخشید. از جمله ظروف سنگاب در سمرقند است که اکنون در موزه ارمیتاژ نگهداری می شود. سنگاب هایی نیز از قرن هشتم در مسجد جامع هرات و در موزه آستان قدس رضوی موجود است. نقره کوبی روی فلزات در دوره صفوی به اوج شکوفایی و کمال خود رسید..

شکوفایی قلمزنی در دوره صفویه
 سه نفراز سلاطین دوران صفویه به نام های شاه اسماعیل ، شاه طهماسب و شاه عباس که خود از هنرخط نقاشی بهره مکفی برده بودند در پیشرفت هنر سعی بسیار نمودند و هنرمندان را در تمامی رشته ها مورد تشویق وحمایت خویش قرار دادند.

 در عصر صفوی که دوران طلایی هنر ایران به شمار می رود، هنر قلمزنی با حفظ سنن گذشته ادامه یافت و همچون دورة پیش، استفاده از فلزات گوناگون به طور گسترده در ساخت اشیای ارزشمند طلاکوب مرسوم شد. تحول این دوران در بکارگیری نقوش ظریف و بسیار ریز و زیبا بجای نقوش درشت و ضخیم در تزیین اشیاء بود. این هنر در زمان صفوی همچون دیگر رشته های هنرهای سنتی ایران از چنان ظرافت و زیبایی برخوردار شد که امروزه  هرجا هنر به اوج شکوفایی میرسد،تقلیدی از سبک دوره صفوی است.

قلمزنی در دوره قاجار
بعد از آن همه شگفتی سازی و اهمیت دادن به هنر حالا در دوران قاجار هنر با بی اعتنایی روبرو شد و تمامی هنرها از جمله قلمزنی روبه زوال نهادند. در این دوران ساخت جعبه های قلمزنی با نگارش خطوط و خوشنویسی و طلاکوب و اسطرلاب سازی به شیوه قلمزنی و مشبک کاری مرسوم و متداول بود..

قلمزنی در دوره معاصر

و بالاخره  در دوره معاصر قلمزنی بازنده کردن سنن ارزشمند گذشته به همراه نوآوری هایی در آن  جانی دویاره گرفت و زنده شدن دوباره خود را  مدیون تلاش هنرمندان قلمزنی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری است که از زمان تأسیس این کارگاه در سال 1335 ه.ش و انتصاب هنرمند شایسته (مرحوم استاد محمود دهنوی) به سرپرستی این کارگاه ها، این هنر جان تازه ای یافت و گامی نو در توسعه و گسترش این هنر برداشته شد. این حرکت نخست با ارائه طرح ها و نمونه های بارز و منحصر به فرد، که با آثار عرضه شده در بازار متمایز بود، آغاز شد و الگویی برای هنرمندان به شمار رفت و تا بحال ادامه دارد.

نمونه های زیبای قلمزنی دوره معاصر